Σε λίγες ημέρες κλείνω τα 56. Από μία ηλικία και μετά αρχίζεις να σκέφτεσαι πόσος χρόνος ακόμα σου μένει και πώς μπορείς να ζήσεις ακόμα καλύτερα.
Συνέντευξη στο περιοδικό Gala και τη δημοσιογράφο Μαριλού Πανταζή έδωσε ο Αντώνης Λουδάρος. Ο γνωστός ηθοποιός ανοίγει την καρδιά του για τους ρόλους που έχει κληθεί να υποδυθεί στο σανίδι και την τηλεόραση, καθώς και για τις εσωτερικές του διαφορές με το πέρασμα του χρόνου.
«Είμαι κατ’ ανάγκη κατά βάση κωμικός, γιατί είχα μάλλον μία ευκολία στην κωμωδία και κάπου έπρεπε να ανήκω. Δεν υπήρξα ποτέ ο ζεν πρεμιέ. Με φαντάζεσαι ως τέτοιον; Πάντα ρολίστας ήμουν λόγω εμφάνισης. Ο συμπαθητικούλης, ο γλυκούλης, τροφαντός που μπαίνει πάντα σε έναν ντορβά πολύ συγκεκριμένο», δηλώνει ο Αντώνης Λουδάρος.
«Ποτέ δεν ένιωσα ότι η εμφάνισή μου μού στέρησε τη δυνατότητα άλλου είδους ρόλων. Οι εραστές στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο είναι λίγο χαλβάδες, τους βαριέμαι. Οι κακοί, οι κωμικοί, οι άλλοι ρόλοι είναι πιο αβανταδόρικοι», απαντά σε σχετική ερώτηση ο ηθοποιός.
«Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να παίζω ρόλους με ουσία, είτε κωμικούς είτε δραματικούς. Και να μπορώ να είμαι συνδημιουργός με τον σκηνοθέτη, να μπορώ να συνθέσω έναν χαρακτήρα», τονίζει ο Αντώνης Λουδάρος για την πορεία του στον χώρο της υποκριτικής.
«Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί αλλά νιώθω ασφάλεια και οικειότητα με τον εαυτό μου. Περνάω καλά με μένα, τα έχουμε βρει με το πέρασμα του χρόνου. Δεν είμαι και μικρό παιδί. Σε λίγες ημέρες κλείνω τα 56. Από μία ηλικία και μετά αρχίζεις να σκέφτεσαι πόσος χρόνος ακόμα σου μένει και πώς μπορείς να ζήσεις ακόμα καλύτερα. Τι βαρίδια έχεις και τι μπορείς να πετάξεις για να αναπνέεις πιο ελεύθερα», εξομολογείται σε άλλο σημείο της συνέντευξης.
«Στα 30 έκανα ένα πρώτο ξεσκαρτάρισμα, στα 40 και στα 50 επίσης. Όσο μεγαλώνεις μαθαίνεις να απαλλάσσεσαι αυτοματοποιημένα από τα πράγματα που δεν χρειάζεσαι πια και που σε πάνε προς τα πίσω. Σκέψεις, άνθρωποι, καταστάσεις με τα οποία ξέρεις πια από την πείρα σου ότι δεν περνάς καλά.
Τις τοξικές σχέσεις, είτε είναι ερωτικές, φιλικές είτε επαγγελματικές, δεν τις χρειάζεσαι. Εγώ θέλω να είμαι με ανθρώπους που θαυμάζω και που θα με πάνε λίγο παραπέρα», καταλήγει επί του θέματος ο Αντώνης Λουδάρος.
