Καθώς το κοινό διευρύνεται και γίνεται πιο εκτεταμένο, είναι σχεδόν αδύνατο να ικανοποιήσεις την όρεξή του
Ο Γιώργος Παπαγεωργίου παραχώρησε μια εξαιρετική συνέντευξη στο περιοδικό Hello και στη δημοσιογράφο Σόνια Μαγγίνα, με αφορμή τα τηλεοπτικά και θεατρικά του σχέδια. Μεταξύ άλλων, ο νεαρός καλλιτέχνης μίλησε για την πολυπλοκότητα των καλλιτεχνικών του αναζητήσεων και τον τρόπο που διαχειρίζεται την αποδοχή του κοινού.
Σε ποιο σημείο εστιάζει η καρδιά σου; Γιατί ασχολείσαι με τόσα πολλά, γράφεις, σκηνοθετείς, παίζεις στο θέατρο και αυτή η τριπλέτα εφαρμόζεται και στη μουσική.
Η ανάγκη είναι ουσιαστικά μία. Να αφηγηθώ μια ιστορία. Όσον αφορά την καρδιά που αναφέρεις, με οδηγεί στο να αφηγηθώ την ιστορία με τον δικό μου τρόπο, εκεί εστιάζει. Χωρίς να σημαίνει ότι ο δικός μου τρόπος είναι κάτι εξαιρετικό. Είναι απλά η προσωπική μου έκφραση. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω ότι όλα όσα κάνω έχουν κομμάτια της ψυχής μου. Πάντα υπάρχουν δουλειές που νιώθω ότι με αφορούν πάρα πολύ.
Πιστεύω ότι περιγράφεις πώς κάποια στιγμή η τέχνη γίνεται και επάγγελμα.
Το δύσκολο σε αυτό που λες είναι πώς διαχειρίζεσαι μια επιτυχία, όταν φτάσει σε ένα σημείο της καριέρας σου. Πώς μπορείς να παραμείνεις πιστός στην αρχική σου επιθυμία να αφηγηθείς ιστορίες με τον δικό σου τρόπο.
Έχεις βιώσει κάτι τέτοιο;
Για να είμαι ειλικρινής, είναι κάτι που ένιωσα μετά την παράσταση “Αρίστος”, η οποία ήταν η πρώτη μου σκηνοθεσία. Μετά την αποδοχή που είχε, αισθάνθηκα ότι μου ήταν δύσκολο να παραμείνω πιστός σε έναν δικό μου πυρήνα. Απαιτεί προσοχή. Αν ο στόχος αλλάξει και γίνει να δημιουργήσεις μια παρόμοια επιτυχία, το παιχνίδι έχει χαθεί. Είναι λάθος κίνητρο για μένα. Το κίνητρο πρέπει να είναι καλλιτεχνικό, όπως το καθορίζει ο καθένας. Εγώ φλέγομαι να αφηγηθώ μερικές ιστορίες, του Αρίστου, της Γιαννούλας της κουλουρούς. Επιπλέον, όσο το κοινό διευρύνεται και γίνεται πιο εκτεταμένο, είναι σχεδόν αδύνατο να ικανοποιήσεις την όρεξή του. Έτσι, είναι σημαντικό να παραμένεις πιστός στην αρχική σου έμπνευση για να δημιουργήσεις κάτι, είτε μια παράσταση είτε ένα τραγούδι, και αν έρθει μια επόμενη επιτυχία, καλώς. Αν όχι, πάλι καλώς.
Γιατί υπάρχουν καλλιτέχνες που πέφτουν σε κατάθλιψη, σε μια ατελείωτη αναζήτηση επιβεβαίωσης, είτε καλλιτεχνικής είτε οικονομικής, που δεν έχει τέλος. Είναι μια ανεξέλεγκτη αναζήτηση αδρεναλίνης, που δεν σταματά ποτέ και είναι μάταιη. Όταν εμπλακείς σε μια διαδικασία σύνθεσης, σπάνια πετυχαίνει με τον ίδιο τρόπο.
Διαβάστε Επίσης
